Jan en Gertrude komen in het voorjaar van ‘24 voor een reeks lezingen terug naar Nederland. En naar België!
Op zaterdag 6 en zondag 7 april zijn ze te gast in de prachtige omgeving van Hof Zevenbergen in Ranst bij Antwerpen.

De lezingen gaan telkens door van 13u30 tot 17u.
Je kan je aanmelden voor één namiddag of voor beide.
Er is in Hof Zevenbergen geen overnachtingsmogelijkheid.
Maar er zijn verschillende B&B’s in de buurt.
Prijs (per dagdeel): 35 € op BE16 9734 1534 8374 van 'Het Ogenblik' (graag voor 31/3). Inclusief koffie, thee en koekjes.

Jan van Delden (Den Haag, 1951) was de rechterhand van de Nederlandse leraar Wolter Keers. Deze was op zijn beurt leerling van Ramana Maharshi en Krishna Menon, twee van de belangrijkste vertegenwoordigers van Advaita-Vedanta – de leer van het non-dualisme – in het India van de vorige eeuw.
Sinds eind jaren ’90 heeft hij zich beschikbaar gesteld om aan zoekers door te geven wat hij zelf ‘gratis en voor niets’ had gekregen.

Jan heeft aan Advaita-Vedanta zijn eigen unieke teaching toegevoegd:
de Stoelendans, de Odyssee en sinds 2008 ‘Een cursus in wonderen’.
In de visie van Jan zit achter al die verschillende tradities hetzelfde thema:
de tocht van de zoeker ‘naar huis’ die er uiteindelijk achter komt dat hij ’terug van nooit weggeweest’ is.

Jan herkende zijn eigen zoektocht in de verhalen van Odysseus.
Al vroeg geconfronteerd met pijn, wanhoop en onrechtvaardigheid ontstond het ideaal om als sociaal werker de wereld te verbeteren.
Hierop stukgelopen belandde hij eind jaren zeventig op een lezing van Wolter Keers die hij de vraag stelde: “Hoe komt het dat ik niet weet wat liefde is?” “Omdat liefde het enige in de wereld is wat je nooit kunt vinden. Dat ben je.”

Jan heeft een uniek en geheel eigen taalgebruik, doorspekt met symbolen, beeldspraak en verhalen. Hiermee nodigt hij mensen uit hun wezenlijke natuur opnieuw te herkennen, zonder al te veel poespas.

Toen Jan en Gertrude in 2009 elkaar ontmoetten was er onmiddellijk wederzijdse herkenning als metgezellen op hetzelfde 'Zijns' pad, alhoewel beiden het anders uitdrukken. Het was duidelijk dat ze dezelfde innerlijke levenshouding en in Jan’s beeldtaal ‘de suis’ deelden.
Voor degenen die Jan al langer kennen is Gertrude sinds jaren een trouwe metgezel en ondersteuner van Jan in het vertellen van 'het verhaalloze verhaal'.
Al sinds jonge leeftijd zoekende én vindende deelt zij als ervaringsdeskundige graag alle haken en ogen van dit pad en de zich steeds verdiepende Zijnservaring. 
De dubbelheid van het 'menszijn' in ziekte en gezondheid, met alle rollen, moeder, dochter, zus, vriendin enzovoort, terwijl we in wezen geen mens zijn.

Haar, zoals eenieders, unieke weg valt niet binnen een bepaalde traditie.
Gezegend met vele inspirerende, leerzame ontmoetingen en ervaringen is het ‘gewone’ Leven Zelf zoals het zich uitdrukt in haar leven, haar grootste leraar.
Goed kijken is haar motto. Op 27-jarige leeftijd ontmoette zij Lise Muller, haar spirituele moeder zoals ze haar noemt. Bij haar werd ze zich steeds dieper bewust van het belang van radicale eerlijkheid t.o.v. zichzelf. Dan volgt de rest vanzelf.

Lise gaf haar mee:
Probeer steeds bewust te aanvaarden wat gegeven is en wees er dankbaar voor.
Neem nooit iets voor lief, laat niets een gewoonte zijn.
Wees dankbaar voor elk liefdevol gebaar, voor een ieder die jouw liefde wil aanvaarden, voor de zon en de regen, voor de pijn en de lessen die je mag leren, voor het lichaam waarin je woont, voor de dieren, de bloemen en de bomen en een ieder die je raakt.
Tel je zegeningen elke dag. Ervaar dat de waarheid voor je neus ligt.
Dat het leven nu is.
En dat je goed bent zoals je bent.

 In Een cursus in wonderen vond ze woorden die herkenbaar uitdrukken wat voorbij woorden gaat. Sindsdien is deze, als exacte voortzetting en weerspiegeling van de innerlijke Stem zoals zij die al hoorde, een behulpzame metgezel op het pad van overgave Nu.